Emotioneel weerzien na wekenlange lockdown woonzorglocatie

Na de lockdown mocht Maatje (86) begin juni eindelijk weer op bezoek bij haar beste vriend Izak (92). Izak woont sinds 2016 in Nieuw-Sandenburgh. Deze woonzorglocatie in Veere ging, net als alle andere verpleeghuizen in Nederland, na de uitbraak van het coronavirus in maart op slot. Izak en Maatje konden niet wachten om elkaar na al die tijd weer te ontmoeten.

Bijzondere vriendschap

Izak en Maatje zijn al meer dan zestig jaar bevriend. Ze hebben een bijzondere vriendschap, legt Maatje uit: “We hebben elkaar ontmoet in 1957, toen ik mijn man ging ophalen op het treinstation. Hij was militair, net als Izak. Ik raakte aan de praat met de vrouw van Izak. Niet wetende dat ik nu, 63 jaar later, nog steeds bij hem op de bank zou zitten voor een kopje koffie!” Izak kan de speciale band die Maatje omschrijft alleen maar bevestigen. “We moesten als militairen vaak verhuizen en hebben dan ook op verschillende plekken in Nederland gewoond. Toch zijn we altijd achter elkaar aan gehobbeld”, grinnikt Izak. Uiteindelijk belandden Izak en Maatje allebei in Middelburg. Izak: “Hier heb ik tientallen jaren samen met mijn vrouw in de Kiviethof gewoond. Toen mijn vrouw steeds zieker werd, kon ik de zorg voor haar op een gegeven moment niet meer alleen aan. Daarom zijn we in 2016 naar Nieuw-Sandenburgh verhuisd. Helaas is mijn vrouw niet lang daarna overleden.”

Verdrietige en mooie momenten

In de jaren dat Maatje en Izak bevriend zijn, hebben ze samen veel meegemaakt. Dit maakt hun band ook zo uniek, vindt Maatje. “Mijn man is al lang geleden overleden, toen hij nog maar 50 jaar oud was. Ik ben in die tijd erg goed opgevangen door Izak en zijn vrouw. Ze zijn zelfs een tijdje bij mij ingetrokken om mij te ondersteunen in deze moeilijke periode. Dat is natuurlijk niet vanzelfsprekend; dit vond ik dan ook erg bijzonder”, vertelt Maatje. Naast de verdrietige momenten, delen de hechte vrienden ook veel mooie momenten samen. “Maatje is ook echt mijn maatje. We kennen elkaar door en door. Het voelt ook niet als een vriendschap, maar echt als een hechte familieband. Wanneer er iemand in de familie ging trouwen, waren we er altijd bij. En als een van onze kinderen ging verhuizen, stonden we direct voor elkaar klaar om te klussen. We hebben samen flink wat muurtjes behangen”, lacht Izak. Ook gingen ze met z’n vieren bijna ieder jaar op vakantie. “Zo zijn we onder andere naar Zwitserland, Oostenrijk en Duitsland geweest om te wandelen. Mijn vrouw moest toen door haar ziekte veel rusten. Ook de man van Maatje was in die tijd al ziek. Hij ging, net als mijn vrouw, aan het einde van de middag even naar bed. Maatje en ik hebben toen veel tijd samen doorgebracht. Dit heeft onze band alleen maar sterker gemaakt.”

Maatje is ook echt mijn maatje. We kennen elkaar door en door. Het voelt ook niet als een vriendschap, maar echt als een hechte familieband.

Eenzame periode

De hechte vriendschap van de twee maakte het extra moeilijk om elkaar tijdens de lockdown niet te kunnen zien. Izak: “Het was een eenzame periode. Vooral in het begin vond ik dit erg moeilijk. Buiten de verpleeghuizen gaat het leven gewoon door, terwijl de tijd voor mijn gevoel stilstond.” Normaal gesproken is Izak wel te porren voor een activiteit in Nieuw-Sandenburgh. Maar dit zat er ook even niet in. “Ik kom graag mijn kamer uit om gezellig koffie te drinken met medebewoners. Of om een spelletje te spelen, een lezing bij te wonen of een film te kijken. Om de verspreiding van het coronavirus te voorkomen, werden alle activiteiten geannuleerd. We mochten onze kamers in het begin niet uit. Je bent dan echt aangewezen op jezelf; je kan eigenlijk alleen maar televisie kijken of buiten zitten. Ook op de televisie draaide alles om het coronavirus. Daar werd ik niet vrolijk van”, vertelt Izak.

Steun en toeverlaat

Ook voor Maatje was het lastig om Izak niet te kunnen bezoeken. Maatje: “We zien elkaar normaal gesproken twee keer per week. Op woensdag komt Izak bij mij op bezoek en op zaterdag ga ik naar Nieuw-Sandenburgh. Als dat dan ineens wegvalt, voel je je wel erg alleen. We belden elkaar wel om de dag hoor, om even bij te kletsen. Maar dat is natuurlijk niet hetzelfde.” De oudste dochter van Izak kwam in deze periode wel af en toe op bezoek. “Er was beperkt bezoek toegestaan achter een scherm. Mijn andere dochter kwam iedere week de boodschappen brengen. Dat dit wel kon, vond ik erg fijn”, zegt Izak. Begin juni werden de coronamaatregelen wat versoepeld. Iedere bewoner van Nieuw-Sandenburgh mocht een vaste bezoeker ontvangen. Izak: “Voor mij en mijn dochters stond het buiten kijf dat dit Maatje moest zijn. Maatje heeft er meer tijd voor dan mijn dochters. Ze voelt toch als familie en is voor mij echt mijn steun en toeverlaat. We hebben elkaar altijd al gesteund en halen telkens weer het positieve in elkaar naar boven.”

Op de dag dat Maatje voor het eerst weer op bezoek kwam, sprong ik letterlijk een gat in de lucht. Ik was zo gelukkig!

Een moment om nooit te vergeten

Met een lach op haar gezicht blikt Maatje terug op het moment dat ze Izak weer zag. Maatje: “In de eerste week dat er weer bezoek mogelijk was, heb ik direct een afspraak gemaakt. Ik kon niet wachten om Izak weer te zien!” Ook bij Izak staat dit moment in zijn geheugen gegrift. Izak: “Op de dag dat Maatje voor het eerst weer op bezoek kwam, sprong ik letterlijk een gat in de lucht. Ik was zo gelukkig! Natuurlijk is het nog steeds een beetje onwennig met het mondneusmasker op en de afstand die we moeten bewaren. Je kunt elkaar nog geen knuffel geven. Maar het is het allemaal waard: we kunnen in ieder geval weer als vanouds bijkletsen.” De coronamaatregelen zijn inmiddels versoepeld, waardoor Izak en zijn medebewoners meer bezoek mogen ontvangen.  Tijdens de lockdown was hij jarig en kon zijn verjaardag met niemand vieren. “Ik ben best een dure voor het pensioenfonds”, grapt Izak. “Niemand is mijn verjaardag vergeten, hoor. Ik heb maar liefst 94 kaarten ontvangen op mijn 92e verjaardag. Volgend jaar gaan we mijn verjaardag gewoon groots vieren met al mijn dierbaren om mij heen. Ik kijk er nu al naar uit!”