Men moet de dingen de eigen stille,
ongestoorde ontwikkeling laten, die diep
van binnen komt en daar niet gestuwd
of versneld kan worden.
Geduld moet men hebben tegenover het
onopgeloste van het hart en proberen de
vragen zelf lief te hebben
als afgesloten kamers en als boeken
die in een zeer vreemde taal geschreven zijn.
Het gaat er om alles te leven.
Wanneer men de vragen leeft,
leeft men misschien langzamerhand
zonder het te merken, op een vreemde dag
middenin het antwoord.
Rainer Maria Rilke
